Report: DE WET VAN TWAALF
Description:
SAMENVATTING.
Hoe de 12 tekens van de dierenriem samenwerken en in elkaar grijpen, wordt hieronder nog eens samengevat in een concreet voorbeeld.
Er zal ergens een vereniging worden opgericht, bij voorbeeld tot steun van zieke, arme mensen.
Het initiatief ertoe wordt genomen door de heer Ram, die vol zit met ideeën en van zijn voornemen kennis geeft, door middel van een advertentie in de krant van de heer Tweelingen. Wie sympathiseert met het plan mag zijn kaartje sturen aan het bureau van het blad. De twee eerste reflectanten zijn de heer Stier en mevr. Kreeft. Stier, de investeerder heeft allang gevonden, dat er iets voor die arme drommels gedaan moest worden en hij is blij, dat iemand de kat de bel aanbindt. Hij stuurt zijn kaartje met het bericht erop, dat hij graag wil bijdragen in eventueel te maken onkosten. Kreeft, die elke dag een emotie nodig heeft, zat zich juist te vervelen en grijpt gauw de gelegenheid aan, om zich eens "wezenlijk verdienstelijk" te maken. Hulp bieden aan arme mensen! "Die zijn vaak zo interessant".
Zo maken deze vier de periode van ontstaan mee en vormen de voorlopige commissie van bestuur. Zij roepen de andere gegadigden samen en nu wordt de vereniging geconstitueerd. De heer Ram, die de zaak op gang bracht, heeft het zijne gedaan en trekt zich voor het
presidium terug ten behoeve van de heer Leeuw, die zich in de voorzitterszetel wonder goed op zijn plaats voelt. Als zijn rechterhand en steun wordt tot secretaris gekozen de precieze en handige heer Maagd, die van de heer Tweelingen het voorlopige secretariaat en de correspondentie overneemt. Tot vice-voorzitter kiest men de welwillende en tactvolle mevrouw Weegschaal, die als een zachte sordino, de forse autocratische tonen van de president dempt. De beide overige leden van het voorlopige bestuur nemen ook zitting in het definitieve, de heer Stier, als penningmeester en mevr. Kreeft als algemeen adjunct.
Voor haar moet de pret nog beginnen. Stier blijft altijd zitten waar hij zit.
Nu is de vereniging er, en het lid, dat dadelijk principieel in de oppositie is, is de heer Schorpioen, die op de voorgrond stelt, dat het allereerst nodig is, te erkennen dat armoede niet moest bestaan en de samenleving, waarin die aanwezig is, fout is en dat het heel aardig is voor rijke mensen (met een schuin oog op de heer Stier) om een beetje weldoenertje te spelen, als ze zelf meer dan genoeg hebben. Dat het ook gemakkelijk is, royaal de grote heer te spelen (met een blik op de heer Leeuw) maar dat het niet zo gemakkelijk is te leven naar: “al het mijn
is het uwe.â€
Dan komt de tijd om voor de vereniging om propaganda te maken, wat door de heer Boogschutter met verve gedaan wordt. En ondertussen gaat het werk beginnen. Armen moeten worden bezocht, verzoeken om steun onderzocht, enz. Dat is werk voor de heer Steenbok, die altijd nog tijd vindt de ondankbare baantjes op te knappen en steeds zwoegend in touw is. Bij officiële gelegenheden, ontvangst ten stadhuize, optochten, mag deze heer het vaandel dragen, terwijl de heer Leeuw de erewijn opdrinkt.
Met het optreden van de heer Waterman begint het contact zoeken met zusterverenigingen, die hetzelfde doel nastreven en zo mogelijk wordt er een federatief verband gesloten. Tenslotte zijn er geen armen meer, dank zij het werk van de vereniging en in de laatste vergadering wordt de heer Vis benoemd tot liquidateur. Wat met Ram begint; eindigt met Vissen.
Zo onderscheiden wij duidelijk in elke vereniging drie perioden:
1. Een leider met een groep volgelingen, dit om leiding vragen, de vorm
is vaag en de leider is geen verantwoording verschuldigd.
2. Een bestuur gekozen uit en door de leden. Er is een reglement nodig en
dus is het bestuur verantwoording schuldig.
3. De propagandisten krijgen de leiding en voor het werk wordt een
betaalde beambte genomen. De vereniging oriënteert zich intercommunaal of internationaal en verdwijnt tenslotte.
In de eerste periode dreigt het gevaar van Kreeft, die door de overdrevenheid en emotionaliteit een verkeerd oordeel over de beweging doet ontstaan en daardoor velen afschrikt.
In de tweede periode dreigt het gevaar van Schorpioen, die met zijn principes alle opportunisme vergeet en hevige inwendige strubbelingen veroorzaakt.
In de derde periode werkt alles mee tot verval. Feitelijk is dit het tijdperk dat de vereniging zich "te buiten gaat". Wij moeten dit in filosofische zin nemen, maar letterlijk geschiedt het ook zo. De krachtige propaganda doet een grote uitbreiding ontstaan en de begeerte ontstaat
naar een eigen tehuis. Dit wordt door Steenbok verwezenlijkt. Hiermede is de vereniging op haar toppunt en begint nu af te zakken. De afstand tussen het hoofdbestuur, zetelend in het tehuis, en de leden wordt steeds groter. Leeuw, de autocraat, wordt uiteindelijk vervangen door Waterman, de democratische, die een nieuw tijdperk van schijnbare uitbreiding brengt door de congressen en banden met zusterverenigingen. Doch Vissen, de opvolger van Schorpioen, in het bestuur is niet in staat nieuwe animo te wekken.
Slap beleid en verwaarlozing van uiterlijk decorum doen de beweging steeds verder achteruitgaan, totdat het besluit tot opheffing als een verlossing komt.
En zo zien we in de bestuurswisselingen de groei weerspiegeld. In de aanvang een minimum aan bestuursleden. Eigenlijk één leider, die vanzelf voorzitter is: Ram, geassisteerd door 2 leden, de toegewijde Stier, die alles betaalt en de kritiekloze Tweelingen, die alle correspondentie afdoet.
In de tweede periode: een volledig bestuur: Leeuw, Weegschaal, Stier, Maagd en Kreeft. Na enige tijd is voor Kreeft, het nieuwtje eraf en men benoemt de opposant Schorpioen in zijn plaats, hopende hem daardoor te temmen. Nu is er voortdurend strijd tussen Leeuw en Schorpioen in het bestuur. Weegschaal tracht te bemiddelen; als dit faalt, vertrekt zij en wordt vervangen door de fanatieke Boogschutter, die nu het hoogste woord krijgt en daardoor Leeuw doet opstappen. Nu wordt Boogschutter voorzitter en in plaats van Weegschaal doet Waterman zijn intrede als vice-voorzitter. Maagd is dan aan de beurt om te verdwijnen en wordt vervangen door Steenbok, de betaalde ambtenaar.
Schorpioen houdt op te vechten tegen de luidruchtigheid van Boogschutter en het formalisme van Steenbok. Hij verklaart de beweging voor dood en verlaat met zijn aanhangers het strijdperk. In zijn plaats komt Vissen.
Achtereenvolgens worden Steenbok, Waterman en Vissen het meest invloedrijk. De enige die er van het begin tot het einde in blijft is Stier, die er zijn goede geld in gestoken heeft en uit de desolate boedel redt, wat er te redden valt.